Rolf Jacobsen - Ein bauta i norsk diktning

Det er fredagskveld. Det har stort sett vore ei fin veke. Ryggen har slått seg litt vrang, men ikkje verre enn at eg fekk svømt 1000 meter i dag. Eg er i alle fall ikkje verre.
Det har vore litt negativitet i lufta dei siste to dagane, men heldigvis så har eg nokre folk som veit å sette meg litt på plass, og får meg på betre tankar. Takk! Du som fekk meg oppatt i dag, veit no kven eg meiner.
Eg har denne lidenskapen / sjukdomen / lysta / pasjonen, ja kall det kva du vil, til at eg må skriva. I dag fekk eg klar beskjed. Du skal skrive! Du skal skrive ei bok med forteljingar!  Du har opplevd så mykje, du må få det ned!
Eg veit det kjem til å rippe opp i nokre halvgrodde sår, men eg tek utfordringa. Ja, det kjem vel til å kome nokre smakebitar her óg etterkvart.

I kveld ringte eg til ekskona, slik som eg brukar med jamne mellomrom. Vi er då stort sett gode"bussar". 

Eg: - Du, kva heitte det dikt du las til meg i bryllaupet vårt?
Ho: - Piggtrådvinter
Eg: - Takk, eg tenkte å skrive litt om Rolf Jacobsen i litteraturbloggen min.

Ja, eg kan vel enno kjenne tårene som rann nedover kinna mine, då ho leste dette fantastiske diktet:



PIGGTRÅDVINTER

--Ho.
Da vi gifta oss da var det kaldt, da.
Minst femogtjue harde,
solvervsdag, nittenførr,
krig og kvegpest.
Veien til kjerka var stengt med piggtråd.
Husker vi klatret over skigarden til prestegarden.
- Hei, kjolen din henger fast.
- nei ikke der men der.
Vi tråtte plogfurer over en is-klaka
potetåker opp til presten i serk
som sto klar med skriften.
- Jag efter kjærligheten, sa´n. Ja, sa vi.
Med du verden hvor møkkete vi var på bena.
Da vi hadde lagt oss om kvelden
grein vi en skvett, begge to. Gud
vet hvorfor.
Og så begynte det lange livet.

-----

Oj, oj, oj, for eit dikt. Må visst tørke ei tåre enno ein gong. Dette diktet er frå ein av dei mest solgte diktsamlingane i Norge - Nattåpent, frå 1985. Om andre delen av denne samlinga,sa Finn Jor frå Aftenposten : "Blant de vakreste kjærlighetsdikt i hele den norske litteratur".

Det er mykje å seie om Rolf Jacobsen. Han var journalist og diktar. Han vert rekna som ein av våre største diktarar. Diktsamlinga Jord og jern, vert gjerne rekna som den første norske modernistiske diktsamlinga.
Klikk på namnet, og les meir, mellom anna om hans rolle under 2.verdenskrig.

Eit anna dikt eg vil dele med dykk, er:

LANDSKAP MED GRAVEMASKINER

De spiser av skogene mine.
Seks gravemaskiner kom og spiste av skogene mine.
Gud hjelpe mig for en skapning på dem. Hoder
uten øyne og øyne i baken.

De svinger med kjeftene på lange skaft
og har løvetann i munnvikene.

De eter og spytter ut, spytter ut og eter,
for de har ingen strupe mer, bare en diger
kjeft og en rumlende mave.
Er dette et slags helvete?

For vadefugler. For de altfor kloke
pelikaner?

De har øyner og lenker om føttene.
De skal arbeide i århundrer og tygge blåklokkene
om til assfalt. Dekke dem med skyer av fet ekshaust
og kald sol fra projektører.

Uten struper, uten stemmebånd og uten klage.

----
Frå diktsamlinga Hemmelig liv, som kom ut i 1954.

Til slutt vil eg ynskje alle ein fin fredagskveld. Helsar spesielt til mine mentorar. De som held meg oppe både åndeleg og skrifteleg. Nyt sangen under!


Sigvart Dagsland - Det er makt i de foldede hender


Skage i Namdalen, 9.januar 2015

Rune