ORD

Ja, som sikkert nokon har fått med seg, er eg svært oppteken av ord. I dag hadde eg tenkt å skrive om noko heilt anna, men vart brått råka av orda til ein forfattar eg nyleg har "møtt". Ja, det er Kjell Askildsen.

Denne boka her, som er illustrert av Håkon Bleken, er berre heilt vidunderleg (det er forresten eit fint ord):

Denne utgåva er frå 2007 (Bokklubben).

Dette var ei stor leseoppleving. To lange noveller. Boka vant i 2006 ei kåring av dei beste romanane og novellesamlingane skrive på norsk dei siste 25 åra. Det seier no ein heil del.

Det konstanterande språket og den registrerande og knappe stilen. Det får fram spennet mellom desillusjon og håp, gjer Askildsen til ein unik forfattar (omslagstekst). JA, det er eg heilt einig i. Det er berre å lese folkens!

Per Thomas Andersen, seier i etterordet i boka: "Askildsens stil er i slekt med den franske nyromanen, med Hemingway - og kanskje med sagafortellingen. Han er på sitt beste i de to novellene i Thomas F´s siste nedtegnelser til almenheten. Her fungerer stilen optimalt, og den vesle novellesamlingen er noe av det aller beste som ble skrevet i Norge på 1980- og 1990-tallet".

Dette inspirerte meg sjølvsagt til litt diktning. Her følgjer mine to siste "verk" :-)


Ein hyllest til Kjell Askildsen

Eg er forelska
forelska i orda
til ein nedlagt penn

Synd han ikkje lenger
ser seg i stand til
å formidle

men det han har gitt
vil stå
som ein bauta

i generasjonar.



Å reise i ord

skal ein ikkje
undervurdere

Då er det fantasien
som står til rors

Dei raude leppane
vert gjerne
endå raudare

Dei brune augene
endå brunare

Dei grøne bøane
endå grønare

Ja, og kjærleiken
endå meir

levande.


Skage i Namdalen, 20.januar 2015


Rune